توت فرنگی

 

توت فرنگی

----------------------------------------------------------------

گیاه شناسی

از خانواده گلسرخیان، گیاهی است علفی و پایا(چند ساله). نوع وحشی آن دارای میوه، گل و برگ های کوچکی است. انواع بزرگ آنها که در بازار فروخته می شوند دو رگه هایی هستند که از تلاقی گونه امریکای جنوبی با گونه امریکای شمالی در قرن ۱۸ به دست آمده اند، یعنی، این میوه عملا" به دست انسان ایجاد شده است. توت فرنگی های طبیعی ریز در جنگل ها هم وجود دارند ولی بسیار کوچکند و قابل مقایسه با توت فرنگی های تربیت شده نیستند.

بیشترین قسمت ریشه های جذب کننده اش در عمق ۴۰ تا ۸۰ سانتی متری قرار دارند ولی اغلب تا ۱۰۰ سانتی متری هم نفوذ می کنند.

جوانه هایی که باید در سال بعد تبدیل به گل و میوه شوند، درمرداد و شهریور تشکیل می شوند.

روزهای کوتاه، تشکیل جوانه های گل را تقویت کرده و روزهای بلند، به ایجاد ساقه های رونده کمک می کنند.

 آب و هوا، آبیاری، خاک

بهترین آب و هوا برای توت فرنگی مناطق نسبتا" گرم و ملایم و بویژه بدون امکان یخ زدن بهاره است.

این میوه همیشه تشنه آب است. مخصوصا" در دوران رسیدن میوه ها به آب فراوان نیاز دارد و گرنه میوه ها به بزرگی طبیعی خود نرسیده و کوچک باقی می مانند. باغ توت فرنگی باید از زمان شروع کاشت بوته ها تا پایان برداشت، آبی مطمئن داشته باشد و همیشه در فواصل معین آبیاری شود ولی زمین های پر آب و خیس هم برایش مناسب نیست و باید زهکشی در آن انجام شود و گرنه ریشه های بوته ها در آن خفه شده و از بین می روند.

توت فرنگی به خاک های هوموس دار که به اندازه کافی و متناسب کود دریافت کرده باشند علاقمند است.pH خاک بهتر است بین ۵/۶ تا ۵/۷ باشد و بطور کلی توت فرنگی خا کهای سبک را بر خاک های سنگین ترجیح می دهد.

ازدیاد:

به دو صورت انجام می دهند یکی بوسیله بذر و دیگری ساقه های رونده

در روش بذر بعد از اینکه میوه روی گیاه خوب و حتی زیادی رسید و قرمز تیره شد آنها را در چند ظرف کاملا" پهلوی هم می چینند به طوری که میوه ها به همدیگر فشرده باشند. سر ظرف ها را گذاشته، چند روزی داخل اتاق قرار می دهند تا پس از مدتی شل شوند.آنگاه آنها را خوب به هم زده در یک ظرف می ریزند. رویشان تنها آنقدر آب اضافه می کنند تا میوه ها را بپوشاند. بعد از آن همه را در نقطه ای نسبتا" ملایم، ۲۴ ساعت می گذارند تا تخمیر شوند. سپس آنها را داخل غربالی ریخته زیر آب پرفشار شیر نگه می دارند تا بذر ها جدا شوند. بذر ها را در سایه، خشک کرده تا زمان کاشت در پاکت می گذارند.

در روش دوم بصورت معمولی از ساقه های رونده گیاه تازه می گیرند، به این صورت که ساقه های رونده پس از کمی رشد، گیاه تازه ای تولید می کنند روی هر ساقه رونده معمولا" چند گیاه تولید می شود گیاه مادر باید یک ساله باشد و از ساقه رونده اش قویترین گیاه تولید شده را انتخاب می کنند. جدا کردن گیاهان دختر از ساقه های رونده زمانی صورت گیرد که هوا ابری باشد.

کاشت:

بذر ها را در خاک برگ یا تورب به فاصله تقریبی ۳ میلی متر د رگلدان یا جعبه می کارند. باغبان های باتجربه در کاشت با دست، بذر را با ماسه بادی یا شن ریز و خشک، خوب مخلوط کرده روی زمین می پاشند تا بذر ها به فاصله های تقریبا" مساوی پخش شوند. خاک را خوب فشار داده، رویش کمی خاک نرم یا شن ریز می پاشند. روی گلدان را با یک شیشه پوشانده، رویش روزنامه می گذارند، چون نور خورشید مانع رشد بذر می شود. گرما اگر از ۲۰ درجه تجاوز کرد، زیر شیشه، چوبی به کلفتی انگشت کوچک می گذارند تا تعویض هوا ممکن شود.

کاشت گیاهانی که از ساقه های رونده تولید گشته اند، در بهار و تابستان و پاییز ممکن است. تعیین زمان دقیق برداشت آن، به آب و هوای منطقه و نوع خاک، بستگی دارد.

در ضمن گیاه را با تمام  ریشه و خاک های اطراف آن بیرون آورده و در جای اصلی می کارند. آب دادن زیاد و به دفعات نیز از ضروریات می باشد.

هرس:

در توت فرنگی هرس وجود ندارد، به جای آن، موضوع حذف مطرح است. یعنی هنگام باردهی بوته های کم محصول را کنده، دور می اندازند و به جایشان بوته های تازه که از قدرت و پر محصول بودنشان به وسیله بوته های مادری آنها باخبرند را در اوایل تابستان می کارند تا وقت کافی در اختیارشان باشد که بتوانند به اندازه کافی ریشه و برگ تولید کنند و خودشان را برای محصول دادن در بهار سال بعد آماده کنند.

 منبع متن: کتاب میوه های دانه ریز تالیف: دکتر نعمت الله شهرستانی

 منبع عکس: اینترنت

برای اطلاعات بیشتر راجع به مسائل کشاورزی به آدرس زیر مراجعه کنید

http://www.pacyrus.com/forum